مجسمه Deathwing دثوینگ

مجسمه Deathwing دثوینگ

تاریکی زِندان ،ا طرافش را فرا گرفته بود. او نمی توانست نفس بکشد.او نمی توانست حرکت کند…

چطور چنین چیزی اتفاق افتاده بود؟ چطور امکان داشت چنین موجودات کوچکی موفق شوند او را به دام بیاندازند؟ کرم های بی مقدار اژدهایی را به بند کشند؟!این محال بود!

اما اتفاق افتاده بود…

او می خواست نعره بکشد، اما نمی توانست، چون به هر حال در اینجا صدایی وجود نداشت. سکوت او را دیوانه می کرد. لازم بود که آزاد باشد.باید راهی برای فرار می یافت…

نوری سبز رنگ و کور کننده او را فرا گرفت ا.و جیغی کشید و با دردی کشنده از زندانش به فراسو پرتاب شد.

مجسمه Deathwing دثوینگ

اما آن جیغ به نعره ای قدرتمند آمیخته با خش منا ب تبدیل شد ا.و بال های با شکوه و لرزانش را گشود و هیکل عظیمش را در مکان جدیدی که به آن وارد شده بود بالا کشید. برآمدگی هایی نوک تیزوت قریباَ کریستالی، بر سر و ستون فقراتش شکوفه زد ا.ی ن برآمدگی های نوک تیزی تاجی پر ابهت بر سر فرمانروا و سالار جنگ بوجود آورد د.ن دان هایی به سفیدی مروارید و سفیدتر از سفیدی چشم، درحفره غار مانندی که آرواره هایش را در بالا و پایین می ساخت بوجود آمدند.

آنگاه نگاه مصیبت بارش بر کرم هایی افتاد که جرأت کرده بودند و عظمت او را از او گرفته بودند .و قتی او پرتوهایی ازخشم راستینش را به سمت آنها فرستاد شعله هایی رقیق و لطیف آنها را فرا گرفت.

شما کرم ها! شما جانورهای موذی و حقیر!چطور جرأت کردید ” زیراکی و” را مانند حیوانی دست آموز در قفس بیاندازید. زیراکیو باز هم نعره کشید و هیبت رقیقش باز هم شفاف تر شد. او بر گروهی از اسیر کنندگانش دقیق شد آ.ن ها موجودات کوچک و زشت و متحرکی بودند که گویی له و دوباره قالب ریخته شده بودند.

مجسمه Deathwing دثوینگ

بعضی از نقاط بدنشان را فلس و بعضی نقاط بدنشان را خز پوشانده بود.دهان های کوچک و شرارتبارشان پر از دندان های کوچک و تیز بود و زره و کلاهخود به تن داشتند. آنها چشمانی به قرمزی مواد مذاب داشتند و با وجود خشمی آشکار که بر آنها گرفته بود ترسی در آنها دیده نمی شد.

برای زیراکیو مشخص بود که آنها چیزی از اژدهایان دوزخی نمی دانند.

«!… شما کرم ها! شما جانورهای موذی و حقیر »: دوباره نعره زد بدنش به یکباره با نورهای رنگارنگی که از درونش منتشر می شد به لرزه درآمد. او چنگال هایش را برای گرفتن به سمت آنها دراز کرد ن.ا گهان نوری از پنجه اش به سمت آن موجودات شلیک شد.

شلیک اولش به طرزعجیبی خطا رفت و در لحظه آخر وقبل از رسیدن به آن موجودات برگشت و منحرف شد .د ر همین لحظه اژدهای دوزخی نیرویی جادویی را در هر یک از سرپنجه هایش جمع کرد و این نیرو با نوری جادویی شروع به درخشیدن کرد.

مجسمه Deathwing دثوینگ

به هر حال این بار حمله او با شعله های نورانی تمام اطراف شکنجه کنندگانش را فرا گرفت. انفجاری از سنگ و لجن همه جا را فرا گرفت ب.د ن های اِین موجودات همچون کیسه هایی که بادشان خالی شود صدا می کردند و با جلوه ای دیدنی در هوا به پرواز در می آمدند.

«! کرم ها ی کوچک  احمق! زیراکیو همه شما را در پنجه هایش له خواهد کرد » او نیروی بیشتری را از درونش احضار کرد.نوری به رن گلاجوردی تیره اطراف سینه اش را فرا گرفت و صدای ترق و ترق نور شدیدتر شد.

اما ناگهان از جایی در کنارش رشته ای بلند و نورانی و نقره ای رنگ پنجه چپش را در خود پیچید و به شکلی دردناک محکم شد.

مجسمه Deathwing دثوینگ

زیراکیو وحشت زده حمله خودش را فراموش کرد ا.ژ دهای جهنمی موجودی از انرژی خالص بود و رشته نقره ای رنگ باید در اطراف او محو می شد، اما اینگونه نبود.او سعی کرد آنرا به دندان بگیرد، اما فقط لرزشی نامعقول آرواره اش را فرا گرفت .د ست چپ او به یکباره از هر نیرویی تهی شد.و همزمان همین اتفاق برای دست دیگرش نیز روی داد .ز یراکیو شروع به تقلا کرد تا خود را رها کند، اما رشته جادویی بسیار قدرتمند بود.

بدن اژدهای جهنمی منبسط شده بود و هاله آبی رنگی که او را فرا گرفته بودت قریبا به رنگ سیاه درآمده بود .و جودش آنقدر کمرنگ و شفاف شده بود که گویی در عدم محو خواهد شد. رشته نقره ای رنگ شلعه ور شد.

زیراکیو نعره ای کشید و طوری به کف غار کوبیده شد که گویی وجودش از گوشت و پوست واقعی است. صخره های کف غار شروع به ترک خوردن کرد و شکافی عمیق بوجود آمد که موجوداتی را که در دوسویش قرار داشتند را به سوی نابودی شان کشاند.

مجسمه Deathwing دثوینگ

سایر موجودات بی اعتنا به سرنوشت همراهان دِر حال مرگشان رشته نقره ای رنگ بیشتری به سمت او فرستادند پ.ن ج نفر از آنها رشته هایی از انرژی را مانند نوارهایی عظیم به سمت دیگر او پرتاب کردند، و زیراکیو را از دو سو با سنگ های درخشانی به زمین میخکوب کردند.

مجسمه Deathwing دثوینگ

«!… زیراکیو را آزاد کنید… مرا آزاد کنید »: او در حالی که از درد به خود می پیچید فریاد زد رشته های بیشتری او را به زمین چسباند و تمام نیروهای او را در خود محصور کرد. تمام اطرافش را موجودات فلس داری فرا گرفته بود که هر لحظه رشته ای بر رشته دیگر می افزودند به گونه ای که رشته ها تمام بدن او فرا گرفتندو او همزمان از درون می سوخت ومنجمد می شد، می سوخت و منجمد می شد…

زیراکیو از درد و خشم نعره می زد، اما این نعره ها چیزی از عذاب او کم نمی کرد. اسیر کنن دگان او که آشکارا اطمینان چندانی به رشته های نقره ای رنگ خود نداشتند هر لحظه به تعداد آنها می افزودند وت قریبا تا گلوی او را بوسیله سنگ های کوچک جادویی به زمین میخکوب کرده بودند، که درد او را بیشتر می کرد. زیراکیو آخرین گوی انرژی خود را رها کرد و انرژی سیاه اطراف یکی از اسیرکنندگانش را فرا گرفت و او با وحشتی فزاینده شروع به جیغ کشیدن کرد. نیروی جادویی اژدهای دوزخی بدن گوشتالود اسیر کننده اش را ابتدا پوشاند و سپس آنرا تبدیل به کریستالی آبنوسی کرد.

منبع:Warcraft-fans.ir